Σχολικές Εκδρομές

         Θα  δούμε ποιοι είναι οι βασικοί κανόνες που πρέπει να γνωρίζουν τα παιδιά για να είναι ασφαλή όταν μετακινούνται με σχολικό λεωφορείο!

    -Την  ημέρα  της  εκδρομής  τα  παιδιά έρχονται  έγκαιρα  στο Σχολείο, σε περίπτωση  αργοπορίας  τους  ενημερώνουμε   την  Διευθύντρια  του Σχολείου τηλεφωνικά.

    -Την  παραμονή της  εκδρομής, ετοιμάζουμε   το  εκδρομικό μας σακίδιο Παίρνουμε μαζί μας   κολατσιό, δροσερό νεράκι και ό,τι άλλο  θεωρούμε απαραίτητο (πχ καπελάκι κλπ)

    -Φοράμε   άνετα ρούχα  και παπούτσια  .

   ⇒ Ανεβαίνοντας και κατεβαίνοντας από το λεωφορείο:
   Το λεωφορείο θα πρέπει να είναι πλήρως ακινητοποιημένο και οι πόρτες ανοιχτές, προκειμένου να  μπούμε και να βγούμε , και όχι να τρέχουμε  κατά πάνω του άναρχα.

   ⇒ Ενώ βρισκόμαστε  στο λεωφορείο:
   Ο καλύτερος τρόπος για να είμαστε ασφαλείς στο λεωφορείο είναι να καθόμαστε στη θέση μας κοιτάζοντας προς τα εμπρός σύμφωνα με το κάθισμά μας και με τα πόδια και τα χέρια εντός της θέσης μας

   Επίσης, θα πρέπει οι διάδρομοι του λεωφορείου  να παραμένουν άδειοι.

   Φτάνοντας  στον  προορισμό μας,  τηρούμε  πιστά τις  οδηγίες   των  εκπκών που  μας  συνοδεύουν.

    Η εκδρομή έχει πρόγραμμα  και  θα  πρέπει  να  τηρηθεί  και  σε  αυτό συμβάλλουμε  με  την  σωστή συμπεριφορά  μας.

   Ό,τι  χρειαστούμε  το λέμε  στους  δασκάλους  μας.

   Εννοείται  κινητά  τηλέφωνα  δεν  παίρνουμε  μαζί μας.

   Προσέχουμε  τον εαυτό μας, την  υγεία  μας  και τα  πράγματά  μας.

Προς αγαπημένους συναδέλφους...

Αποχαιρετισμός……

  Το   Σχολικό    Έτος 2020-21   πλησιάζει  στο τέλος   του  και  όλοι  μαζί  στην  σχολική  κοινότητα  του 54^ου   Δ.Σ.  Πατρών  ετοιμαζόμαστε  να  αποχαιρετηθούμε  λόγω  των  καλοκαιρινών  διακοπών.

  Φέτος , όμως  η  συγκίνηση  όλων  μας  είναι περισσότερη  , διότι  τρεις  από τους/τις  εκπαιδευτικούς  του Σχολείου  μας  ,αποχωρούν  λόγω  συνταξιοδότησης.

   Πρόκειται  για  τις  δασκάλες    Δελή  Αικατερίνη, Θεοδωροπούλου  Γεωργία  και Σωτηροπούλου Βασιλική, οι  οποίες  για  πολλά  σχολικά  έτη ,  υπηρέτησαν  στο Σχολείο  μας. Υπηρέτησαν με  ήθος,αποδοτικά  και  δημιουργικά, με  αγάπη  στο  μαθητή και  στο έργο  τους.

 Προσωπικά , ως  Δ/ντρια  του Σχολείου, θεωρώ ‘’ τύχη  αγαθή’’  τη  συνεργασία  μας.

  Διδάχθηκα πολλά από τις συναδέλφους  που με πάθος υπερασπίζονταν το δικαίωμα της ελευθερίας στη διδασκαλία, το δικαίωμα των καλύτερων συνθηκών άσκησης του εκπαιδευτικού έργου, και το δικαίωμα να γίνονται σεβαστά από την πολιτεία τα δικαιώματά μας. Άσκησαν  το  λειτούργημα  του  εκπαιδευτικού  με απαράμιλλο ήθος ,αφοσίωση  και   εργατικότητα.

   Μαθητές/τριες,    εκπαιδευτικοί  και  γονείς  με  συγκίνηση  και  ευγνωμοσύνη  τις  αποχαιρετούμε.

  Ευχόμαστε  η  ζωή  τους  από  εδώ  και  πέρα  να  έχει  λιγότερες  έννοιες  και  να  απολαύσουν  με  χαρά και υγεία  τα  υπόλοιπα  χρόνια , μαζί  με  τις  οικογένειές  τους  .

        Ένα  όμορφο αντίο  και  μια  ευχή  να  ανταμώνουμε  συχνά, θα  μας  λείψετε….

                                                Η   Δντρια  του   Σχολείου 

                                                     Δήμητρα  Ρέτσου

Φορεσιές - Αρματωσιές των αγωνιστών του 1821

        Μια εργασία  του Ε1, που στάλθηκε στο Τμήμα Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης, με δράσεις για την φορεσιά-αρματωσιά των αγωνιστών του 1821, στα πλαίσια του Προγράμματος "Διακόσια χρόνια από την ελληνική Επανάσταση του 1821".

ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ ΦΟΡΕΣΙΑΣ- ΑΡΜΑΤΩΣΙΑΣ ΤΩΝ ΑΓΩΝΙΣΤΩΝ ΤΟΥ ‘21

ΦΕΣΙ :Τύπος καλύμματος του κεφαλιού με κυλινδρικό σχήμα . Το φορούσαν στο κεφάλι και είχε συνήθως χρώμα κόκκινο.

ΦΟΥΣΤΑΝΕΛΑ: Ζωσμένη στη μέση τους φτιαγμένη από ύφασμα έφτανε συνήθως μέχρι  το γόνατο. Είχε πολλές πιέτες και το χρώμα της ήταν άσπρο.

ΠΟΥΚΑΜΙΣΟ: Φοριόταν εσωτερικά ήταν στενό και προς τα κάτω ανοικτό. Το χρώμα του ήταν άσπρο και τα μανίκια του φαρδιά.

ΓΕΛΕΚΙ: Φοριόταν πάνω από το πουκάμισο και ήταν πλούσια κεντημένο. Είχε δύο αράδες ασημοκεντημένα μεγάλα κουμπιά (φέρμελη).

ΝΤΟΥΛΑΜΑΣ: Ήταν  φτιαγμένος από τσόχα κεντημένος με μαύρο μετάξι. Έφτανε μέχρι το ύψος της μέσης . Δεν είχε μανίκια .Τον  φορούσαν για να προφυλαχθούν από το κρύο.

ΣΕΛΑΧΙ: Ζώνη που φτιαχνόταν από τσόχα κόκκινη ,σπάνια μαύρη. Είχε πολλές θήκες και λογιών -λογιών κεντήματα. Μέσα σε αυτό έβαζαν τα άρματά τους και ό,τι άλλο χρειάζονταν(τάσι, αντίδοτο για το δηλητήριο).

ΣΤΟΛΙΔΙΑ: Την φορεσιά τους συμπλήρωναν τα στολίδια (τσαπράζια, τουσλούκια, κουτσέκι).Ήταν χρυσά και ασημένια και κάλυπταν το στήθος τους.

ΤΣΑΡΟΥΧΙΑ: Ήταν μυτερά και τα έφτιαχναν από ακατέργαστο δέρμα .Ήταν γερά και ελαφρά. Τα στήριζαν στα πόδια τους με λουρί.

        ΑΡΜΑΤΑ

ΚΟΥΜΠΟΥΡΕΣ-ΧΑΡΜΠΙ: Το όπλο αυτό βρίσκονταν στην έξω θήκη της ζώνης τους. Όταν το είχαν μέσα στη θήκη το χρησιμοποιούσαν για να γεμίζουν τις κουμπούρες τους. Όταν  ήταν έξω από τη θήκη, γίνονταν πολύ φονικό όπλο. Ήταν κοφτερό και μυτερό  στρογγυλεμένο από όλες τις πλευρές του.

ΓΙΑΤΑΓΑΝΙ: Μαχαίρι με μισό μέτρο λάμα φτιαγμένο από γερό ατσάλι. Είχε λαβή σκαλισμένη  από ασήμι. Το χρησιμοποιούσαν κυρίως για γιουρούσια.

ΤΣΕΚΟΥΡΙ: Στη δεξιά μεριά της ζώνης τους είχαν το τσεκούρι. Το όπλο αυτό ήταν συμβολικό γιατί  συνήθιζαν να το  έχουν μόνο οι καπετάνιοι όπως ο Κολοκοτρώνης, ο Μαυρομιχάλης κ.α.

ΣΠΑΘΑ:Η Σπάθα βρίσκονταν στο αριστερό μέρος της ζώνης τους. Η λαβή της καλύπτονταν από κομμάτια χρυσού και έμοιαζε με κεφάλι δράκου. Ήταν πολύ φονικό όπλο. Ο Νικηταράς ήταν επιδέξιος χειριστής της Σπάθας.

ΚΑΡΙΟΦΙΛΙ: Το Καριοφίλι ήταν από τα πιο αγαπημένα όπλα των αγωνιστών. Η λαβή του είχε σχήμα πυραμίδας. Το συναντάμε με πολλές ονομασίες: Φιλύντρα, Νταλιάνι, Λαζαρίνα, Σαρμάς κ.α

Η Καθαρά Δευτέρα

  Για το Έθιμο του χαρταετού της Καθαράς Δευτέρας και την κατασκευή του, 

μιλάει το  παρακάτω άρθρο,

 που στέλνει η δασκάλα του σχολείου μας, κ. Αλίκη Σταθοπούλου.

ΚΑΘΑΡΑ ΔΕΥΤΕΡΑ

       Ο χαρταετός φαίνεται να πέταξε για πρώτη φορά γύρω στο 200 π.Χ στην Κίνα και τη Μαλαισία. Εκεί κατασκευάστηκαν οι πρώτοι χαρταετοί από μετάξι και μπαμπού και μάλιστα με τη μορφή που έχουν ως επί το πλείστον μέχρι σήμερα στις χώρες αυτές, με τη μορφή του δράκου. Στη συνέχεια οι χαρταετοί πήγαν στην Κορέα και την Ιαπωνία όπου και εμπλουτίστηκαν με περισσότερα σχέδια. Στην Ευρώπη ήρθαν γύρω στο 1400 μ.Χ από ευρωπαίους εξερευνητές που ταξίδευαν στην Ασία. Κατά τους δυο Παγκόσμιους πολέμους χρησιμοποιήθηκαν ως συσκευές παρατήρησης.

          Σήμερα κάθε χώρα έχει τα δικά της έθιμα  γύρω από το πέταγμα του χαρταετού.

    Στην Κίνα θεωρείται ιεροτελεστεία από την κατασκευή του εως και το πέταγμά του και μάλιστα διοργανώνονται διαγωνισμοί κάθε χρόνο για τον καλύτερο χαρταετό (από άποψη κατασκευής αλλά και από άποψη πετάγματος).

      Στην Οσάκα της Ιαπωνίας, κάθε χρόνο, την πέμπτη ημέρα του Μαίου, οι μικροί Ιάπωνες περιμένουν  το Κοντομόνο—χι ή αλλιώς τη Μέρα των Παιδιών. Εκείνη την ημέρα, οι οικογένειες που έχουν μικρούς γιους συνηθίζουν να ανεμίζουν στον κήπο πολύχρωμες κορδέλες και πελώριους χαρταετούς σε σχήμα κυπρίνου, που τους έχουν δέσει σ’ ένα μεγάλο στύλο από μπαμπού μ’ έναν ανεμόμυλο στην κορυφή του.Ωστόσο, μια από τις πιο εντυπωσιακές γιορτές  πραγματοποιείται εδώ και χιλιάδες χρόνια στη Βόρεια Ινδία στη γιορτή “Basant”.

        Η γιορτή γίνεται για την υποδοχή της άνοιξης κάθε Φεβρουάριο στο  Πακιστάν. Πρόκειται για ένα ξέφρενο γλέντι, το οποίο προσμένουν με μεγάλη ανυπομονησία μικροί και μεγάλοι. Σε αυτή τη γιορτή, όλοι λαχταρούν να κατακτήσουν με τον χαρταετό τους τον ουρανό, πράγμα που θα τους εξασφαλίσει η χρήση των πιο καλών υλικών, και ιδιαίτερα του ανθεκτικότερου σπάγγου, ο οποίος επικαλύπτεται με σκόνη γυαλιού. Μαζί με τα υλικά, αυτό που καθορίζει τη νίκη είναι  οι επιδέξιοι χειρισμοί που γίνονται κυρίως από τις ταράτσες των σπιτιών.

    Στην Ελλάδα οι χαρταετοί κατασκευάζονταν από παιδιά με ή χωρίς τη βοήθεια των μεγάλων με απλά υλικά όπως χαρτί, καλάμι ή λεπτό πηχάκι, σπάγγο και εφημερίδες και με περισσεύματα από τις αποκριάτικες κορδέλες.

   Τα ονόματα των χαρταετών στις διάφορες χώρες:

 Αγγλία: kite το όνομα ενός υπέροχου πουλιού

  Ιαπωνία: τακο που σημαίνει χταπόδι (από τους πολλούς σπάγγους που κρέμονται από αυτόν)

  Μεξικό: papalote που σημαίνει πεταλούδα

  Γερμανία: Drachen που σημαίνει δράκος

   Ελλάδα: χαρταετός, Θράκη: πετάκι, Επτάνησα: φύσουνα

ΚΑΤΑΣΚΕΥΗ  ΧΑΡΤΑΕΤΟΥ

    Ο  χαρταετός  είναι  μια  κατασκευή  με  ελαφριά  υλικά  που  σκοπό  έχει  να  πετά  ψηλά  στον  ουρανό  με  τη  βοήθεια  του  αέρα.

    Η  χειροποίητη  κατασκευή  του  στην  Ιαπωνία  και  την  Κίνα, είναι  μια  πραγματική  ιεροτελεστία.

   Αρχικά  ο  χαρταετός  κατασκευαζόταν  με  ξύλινο  σκελετό  και  χαρτί. Στην  εποχή  μας  κατασκευάζονται  είτε  από  ξύλο, είτε  από  πλαστικό  και  ντύνονται  με  πλαστικό. Δεν  λείπουν  βέβαια  και  οι  χειροποίητοι  που  είναι  φτιαγμένοι  με  καλάμια. Στη  χώρα  μας  το  πιο  παραδοσιακό  σχήμα  που  έχουν  είναι  με  εξάγωνο  σκελετό.

     Τα  βασικά  στοιχεία  ενός  χαρταετού είναι :  ο  κεντρικός  άξονας ή ραχοκοκαλιά, γύρω  από  τον  οποίο κατασκευάζεται  ο  χαρταετός, οι  βοηθητικοί  άξονες που  τοποθετούνται  σταυρωτά  πάνω  από  τον  κεντρικό  άξονα.  Το  χαρτί  (συνήθως  με  ζωηρές  αποχρώσεις)  ή  το  πλαστικό  που  ντύνουμε  τον  χαρταετό  πρέπει  να  μην  είναι  και  πολύ  λεπτό  γιατί  με  την  αντίσταση  του  στον  αέρα  θα  σχιστεί.

    Για  να  πετάξει  ο  χαρταετός  πρέπει  να  τρέξει  κάποιος  λίγο  και  να  τον  αφήσει, ενώ  ο  δεύτερος  που  κρατά  την  καλούμπα  (σχοινί)  πρέπει  να  αφήνει  συνεχώς  σχοινί. Αν  ο  αέρας  είναι  καλός  σύντομα  θα  τον  δείτε  να  χορεύει  στον  ουρανό.